von Waldkirch, Rapertus (Heinrich) (Personen\St.Gallen, Konventualen)

 

Grunddaten

ThesaurusPersonen
Bezeichnungvon Waldkirch, Rapertus (Heinrich)
Beschreibung
QuelleRudolf HENGGELER, Professbuch der fürstlichen Benediktinerabtei der Heiligen Gallus und Otmar zu St.Gallen, Zug 1930 (Monasticon-Benedictinum Helvetiae 1).
 

Zusatz-Infos

Informationsbereich

Geburtsdatum:24.08.1615
Todesdatum:15.02.1653
Biographie:Geboren am 24. August 1615. Sohn des Johann Georg von Waldkirch und der Anna Göldlin von Tiefenau (s. u.). Er studierte zuerst in Rorschach, dann in St.Gallen. Profess 8. Dezember 1632. Subdiakon 28. März 1637; Diakon 19. September 1637; Priester 24. September 1639. Primiz 16. Oktober 1639 in Nesslau, da er sich damals schon in St.Johann als Sacrista aufhielt. Am 23. April 1648 wurde er in St.Gallen Kustos, Caeremoniar und Aedilis. Erst 38 Jahre alt, starb er am 15. Februar 1653. Das ihm gesetzte Epitaph lautete:

Mortis seu vitae brevis est vox: Ite, Venite!
Dicetur reprobis Ite; Venite probis.

Die Mutter, eine grosse Wohltäterin des St.Galler Kirchenschatzes, überlebte ihren Sohn gerade um 10 Jahre. Sie starb am 15. Februar 1663 in Rheinau. Man widmete ihr in St.Gallen folgendes Epitaph: Anna fles? I. Reg. 1.

Anna nihil flebas tibi pignora rapta; sciebas
Te peperisse polo, non genuisse solo.

Ihr erster Sohn, Philipp Johann Ulrich, war im Stifte Rheinau als Fr. Sylvester eingetreten, aber schon am 17. Februar 1638, erst 25 Jahre alt, gestorben. Das Übereinkommen über ihr Erbe, zwischen den Äbten Pius von St.Gallen und Eberhard von Rheinau, vom 23. Juni 1634, findet sich in den Miscellanea Van der Meer's.

«Sacrum suppellectilem materna beneficentia utrinque in casulis, calicibus, vineolis, lipsanothecis, corona ex margaritis B. V. Vesperali et pallio aureo phrygiato locupletans. Scriptor fuit insignis, uti testantur Antiphonarii duo et Gradulia, quae nobiliter super pergameno exaravit; quorum quidem scriptioni cum bonus per aliquanto nimium, praesertim post sumptum cibum incumberet, hoematicum exinde morbem contraxit, qui licet adhibitis medicorum remediis (voto et ad B. V. Mariam aram nostram Vesperalem, olim in Glycino dictam per piam parentem ejus emisso) ad tempus videretur curatus, tandem tamen in incurabilem hydropex desiit, qua et multum vexatus et bene in patientia probatus est. – Fuit statura mediocri, corpore macilentiori, facie vivida, voce fortiori.»